자유게시판

자유게시판 [자유게시판]
아패치정보
2010.02.18 09:04 조회 : 87
Lv. 1 LeGeNd의ZoMiiLSM strWAview:20| 작성자 게시물 더보기
뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미
댓글을 남기시려면 로그인 해주세요
댓글 : 4
  • 이거보다가어지러워죽을뻔 Lv. 1HOT해 2010.02.18
  • 뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미뭥미 Lv. 1mekey45 2010.02.18
  • 삭제삭제삭제 저런저런 ㅄ색휘봣나?? Lv. 1세종과이산 2010.02.18
  • 알바야 이글삭제해라 Lv. 1물으면혼내요 2010.02.18